واژه |
معنی واژه |
واژه |
معنی واژه |
رونق |
اعتبار، درخشش |
محنت |
اندوه، غم |
وین |
و این |
بوم |
جغد |
اجل |
مرگ، زمان مرگ |
گلوگیر |
خفه کننده، کُشنده |
خاص و عام |
برگزیده و عادی |
عوعو |
صدای سگ |
چون |
وقتی که |
داد |
عدالت و انصاف |
بقا |
پایدار، باقی |
بیداد |
ظلم |
زمانه |
روزگار |
بسی |
بسیاری |
بکُشت |
خاموش کرد |
سختی کمان |
قدرت |
مُفتَخَر |
سربلند، صاحب افتخار |
طالع |
سرنوشت، بخت |
مسعود |
نیکو، خوب، فرخنده |
اختران |
ستارگان |
بر |
در برابرِ، مقابلِ |
جور |
ستم، ظلم |
رمه |
گلّه |
گرگ طبع |
گرگ صفت، وحشی |
شبان |
چوپان |
گرگی |
درّندگی |
رحمت |
مهربانی، بخشش |
آیت |
نشانه |
فکندی |
انداختی |
رُخ |
چهره، صورت |
گدا |
نیازمند، فقیر |
مسکین |
تنگدست، بی چیز |
مدارا |
مهربانی، سازش |
فتی |
جوانمردی |
متحیّر |
سرگشته |
مُلک |
سرزمین، پادشاهی |
چه |
چرا |
نای |
نی |
نوا |
نغمه، سرود |
دم اول |
لحظه |
دم دوم |
سخن |
لسان غیب |
لقب حافظ |
آشنای اول |
حضرت علی (ع) |
آشنای دوم |
خودِ شاعر (شهریار) |
بنوازد |
دلجویی کند |
مرغ یا حق |
نوعی پرنده |
پاک باز |
پاک باخته، عاشق صادق |
||
دولتْ آشیان |
دولتسرا، آشیانۀ خوشبختی |
||
عَلَم کردن |
مشهور کردن، سر شناس کردن |
||
غرّش |
فریاد بلند،صدای جانوران درّنده |
||
ابوالعجایب |
بسیار شگفت آور، پدر شگفتی ها |
||
هم |
قید تأکید به معنای حتماً، بی شک |
||
چراغدان |
جایی یا ظرفی که در آن چراغ بگذارند |
||
ماسوا |
مخفّف ماسوی الله؛ آنچه غیر از خداست، همۀ مخلوقات |
||
هُما |
پرنده ای از راستۀ شکاریان، دارای جثّه ای نسبتاً درشت. در زبان پهلوی به معنی فرخنده است و به همین دلیل، نماد سعادت به شمار می آید |